Ja, kar vart dei vel tå, desse velbrukte bidne ?Me hadde dei me oss kver bidige dag.Eg ser dei so klårt, no i mitt minne,kvar sommar so trufast dei heldt meg med lagso gode å ta i, so friske og reinedei låg dar på berget… Read More »Etterord
(mel. «Kar e» hammaren, Edvard» ) Kar æ gogna di, Siri, og rokken din Brit ?Ja, du håtta vel kar dei vart tå? Ullekorga og kardane, vart dei med hit ? Og so hespetreet, kar æ no da då? Kar æ kjøvle du bakte ut… Read More »Etterlysing
Å, nei som no alt seg forandra me tia dei kalla da framgong, ska vera so bra.Men me som va unge for mannsaldra sia forstår oss kje på da som folk no skal ha: At mjelkja frå kyra, ho ikkje kan drikkast – må pastoriserast… Read More »Endring / undring
Når våren den komen er Med gras og blom og bær då brenn det ein lengt so varm djupt i min unge barm Den lengten den ulmar tidt og aldri eg blir den kvitt den hugen min dreg so blidt mot fjellet og setra den… Read More »Or minneboka til ei seterjente
Gode vener og grannar, ja gode pensjonistar No er me her på Stordalen Fjellstove. Masfjorden si perle, som inste gard til grensa mot Sogn. Slik har det vore sidan grensa kom. Ta skorne av. Du er på heilag grunn. Kjenner du lufta, so lett og… Read More »Tiårsjubileum for Nordbygda pensjonistlag
– tileigna syskinringen – Då Gud skapte verdi – han skapte og deg du Masfjord – mi heimbygd – meg kjærast um burte eg fara – lell hugen den dreg til Masfjord – for du er meg nærast av alle dei Noriges bygder i rad… Read More »Masfjordsongen