(mel. «Kar e» hammaren, Edvard» )
Kar æ gogna di, Siri, og rokken din Brit ?
Ja, du håtta vel kar dei vart tå?
Ullekorga og kardane, vart dei med hit ?
Og so hespetreet, kar æ no da då?
Kar æ kjøvle du bakte ut flatbrøe me
og den hedl» du steikte da på?
Kar æ tvora som kadlen ein gong smidde te
va eit juletree, ho va laga tå ?
Kar æ bytta du mjelka ho Litago i
me ho knaska bein, sleikte salt?
Elle sto der og jorta, so velnøgd og bli
og ga ned kver ein dråpe – ja alt!!
Kar æ tolvkannebytte me sjå og me jor
som so ofte på ryggen du bar ?
Du tok da vel med deg då heimatt du for
da æ vel ein plass — men kar ?
Og kar vart no kidnå og smørstampen tå
har du sett om dei finst noken sta ?
Og den ambaren din, den me trebanda på
som i passele størrelse va ?
Men den rummekollasken, so kvitskurd og fin
han tok du vel godt vare på?
Da va den som du sett fram for kjærasten din
og at «kolla» va go» , kunn du sjå!!
Ragnhild Jung