Når våren den komen er
Med gras og blom og bær
då brenn det ein lengt so varm
djupt i min unge barm
Den lengten den ulmar tidt
og aldri eg blir den kvitt
den hugen min dreg so blidt
mot fjellet og setra den fer
Den staden vart meg
so kjend og kjær
eg minnest alle
gilde stunder der
i helg og yrke,
ved dag og seine kveld
i skodderegn og solgulls
stråle-eld
Eg kjenner meg yrog glad
snart skal eg til fjells få
dra
snart slepp eg or dalen
trong
og sullar sæl ein song
Der uppe ved sumartid
med fuglar dei syng ilid
og himlen er blå og blid
eg trallar dei gladaste kvad
No eg atter komen er
på solfagre støler her
eg kjenner det alt so
vel
her trivst eg yrog
sær
alt er som det var i
fjor
høyr fuglar dei syng i
kor
Ja, her på stølen
kan du tru er gildt
ein draumstill kveld
når soli smiler mildt
Eg kjenner på slik hug
so mang ein gong
til tolka all mi glede
ut i song
For songen den lyfter gjer
tanken på venger ber
frier frå kav og sut
so fritt yver tind og
nut
Leikand i himmelrand
med sola den glør i brand
stanar til sist hjå han
som hev blitt meg so
kjær
Forfattar ukjend